De groep schrijft naar elkaar, zoals Marica.
Marika heeft dit kunstwerk gemaakt, geïnspireerd door biodanza.
Lieve allemaal,
Vandaag hoefde ik niet naar werk.
Thuis moest ik wel een HELEBOEL doen maar…
De zon was er.
En ik verlangde naar buiten.
Zal ik durven mensen bellen als ze een wandeling met me wilden delen?
Denken denken.
Ik durfde het wel.
Maar niemand kreeg mijn bericht, behalve een persoon die later wilde.
Voelen, voelen …Nee!
Ik wil niet later, ik wil nu! Ik wil alleen.
Met de fiets erheen.
Naar de duinen.
Eindelijk, mag ik lopen Vrijuit.
Zonder auto’s zonder fietser’s.
Ik hoef niet steeds opzij.
Lekker in het midden van de weg.
Ha,
geen conditie. Geeft niet dat kan ik nu lekker beginnen op te bouwen.
Maar nee, als ik zo snel ga dan voel ik niets.
Nee, dan maar geen conditie.
Ik verlang zooo naar om te voelen.
En ik voel …
De grond onder mijn voeten, de wind op mijn huid, de pijn
in mijn heup en knie,
ik hoor en zie de wind, de vogels die zingen, dat kruipt onder mij huid
en ik stop…
stop om volop kunnen inzuigen al de geluiden en zo,
doe mijn ogen dicht …HEERLIJK!
Het huilen staat mij nader want ik voel nu ineens ook de pijn.
Het gemis van dit allemaal.
Zo lang ben ik steeds zo ver vanmezelf, van voelen mijzelf.
Want hier voel ik me thuis in de aarde in de wind in de vogelenzang.
En het duizelt me allemaal om zoveel leven te zien en te voelen
rond mij heen en in mij…
Oh zou ik maar kunnen hier gaan liggen en een worden met dit allemaal …
Er zijn andere wandelaars. Passeren. Ik ga verder, en
hoor mezelf neuriën. Dan ga ik opletten wat neurie ik?
(Hongaars liedje) ‘kom maar dansen, kom maar dansen nog’
Dan ga ik de worden ook zingen en wandel ik voort maar door en door.
Geen zin te stoppen, altijd maar voortstromen.
Dan komt een herkenning.
Aha, dit voel ik ook vaak naar biodanza als ik naar huis fiets.
Dat voortstromen is zo lekker dat het zo moeilijk is te stoppen.
Ha, die biodanza …
En ha ha het liedje, kom maar dansen. Is dit een toeval?
Maar dan komt een einde aan.
Weer naar huis met de fiets.
Ik snap er uit, ik snap ergens anders weer in.
Kom thuis, een andere gevoel maar wel waar ik woon.
Noem dit ook thuis.
En de behoefte om te delen.
Heel veel lekkere kribels en lentegevoel toegewenst.
Liefs en tot snel Marica